زندگـــی آوازی اســـت که به جـان هــــا جاری است زندگی نغمه سازی ست که دردست نوازشگرماست
زندگی خـــــواب خوش کودک احســـاس مـــن است زندگی قطــــره اشکی است فروریخــــته بر گونـه تو
زندگی حـــرف نگفــــته اســـت که تو می شنــــوی زندگی یـــک رویاســـت کــــه به خــــوابش بینـــــی
زندگی امــــیدی است که تو در نگاه من می جـویی زندگی عشـــق نهفــــــته اســـــت به اندیشــــــه تو
زندگــــی جاده و راهـــی است به آن ســــــوی خیال زندگــــی تصـــویری است که به آئیــنه دل می بینی
زندگی رقــــص دل انگــــیز خطــــوط لــــب توســـت زندگی یک حرف ست یک کلمه زندگی تلخی نیست
سهراب سپهری
پ . ن 1:به من قول بده در تمامی سال هایی که باقی مانده تا ابـــد... مواظب خودت باشی دیگر نیستم که یاد آوریت کنم
پ. ن 2:"مدت هاســت ..احســـاس میـــکنم ..گِل و لای شـــده ام ..این روز ها صدای احســـاسمـــو ..فقط صفحه ی کیـــبوردم میـــشنوه
در خــیالات خــودم در زیــــر بـــارانــی که
نیست می رســم با تو به
خــانه، از خیـــابانی که نیست
می نشــینی روبرویــم، خستـــگی در می
کنــی چای می ریــزم
برایــت، تــوی فنـــجانی که نیست
باز می خندی و می پرسی که حالت بهتر
اســت باز می خندم که
خیلی،گرچه می دانی که نیست
شــعر می خوانــم برایــت، واژه ها گــل مـی
کنند یاس و مریـم می
گـذارم ، توی گـلدانی که نیست
چشـم مـی دوزم به چشمت، می شــود آیا
کـمی دستهــایم را
بگـیری ،بــین دستـانی کــه نیست.؟
وقــت رفــتن میشــود، با بغــض می گویـــم نــــرو پشتت پایت اشک مـی ریـزم،در ایوانــی که نیست
می روی و خــــانه لـــبریز از نبــــودت می
شـــــود بـــاز تنــها می شـوم،
بــا یــاد مهـمانی که نیست
بـــعد تــــــو ایـــن کـــــــارهر روز مـــــن اســــت بــاور ایــن کــه نــباشـی، کــار آسـانی کــه نیست
پ.ن.1:اگــــر کسـی در زندگـــی اش شـــما را بخــــواهد پیوسـته تــلاش خواهـد کــرد و آن را در عمــــل نشــان خواهـــد داد
پ.ن 2: همیشه با کسی درد دل کن که دو چیز داشته باشد: یکی "درد" و دیگری "دل"غیر از این باشد به تو می خنــدد...
پاییز تیِل-نویسنده :احمد استوار
پ.ن:تیِل دوستی با مهر و مهرورزی ، سراغ عشق خواهد رفت عشق کمال دوستی است و همــه چیز را برای معــشوق طلبیدن و این سخت است که وقتی او را در خود یافتی ، رهایش کنی تا هر آنچه او میخواهد حتی فــــــــــرار از عاشق. مهر و مهرورزی تو را « تیِل !!! » همیشه با خود دارم . و تــومــــــــــــثل خــــدایی به عشق و عشق هستی به خــدا(احمد استوار)
بهـــت چشــــمان مـــن آن روز تماشـایی بــــود تو که می رفتی و من مانده به جا یادت هست؟
بدتــــرین حادثـــه ی قــرن دلــــم رفتــــن توست تو کـــه تاریــخ همین واقعــــه را یـــــادت هست
بعــــد تو چهــره ی من آگهــــــــی ترحــیم است بعــد تو مـــرده ام امـــا تو کجـــا یـــادت هست ؟
روح آواره ی مـــن دربـــه در خاطـــــره هـــاست راستـــی ذره ای از خاطــــــره ها یادت هست؟
روزگاریســـت که من رفتـــــه ام از یاد خـــــودم تو بگـــو هیـــــچ مرا اســــم مرا یــادت هست ؟
رفتـــه بــودی کــه بیـــایی نکــند یـــادت رفــــت؟ حاضــرم شــرط ببنــدم به خــدا یـــــادت هست
شاعر:؟؟؟
پ.ن1 :بی تو من مانده ام و هم صحبت های همیشگیم ما دلتنگ توایم من ،عشق،خدا،و عقربه های ساعت
مــــرگ من روزی فـــرا خـــواهـــد رسـید در بهـــــاری روشـــــن از امــواج نــــــــور
در زمـستــــــــان غبــــــــار آلــــــود و دور یـا خـزانی خـالی از فریــــــاد و شـــــــور
مرگ من روزی فــــرا خــواهــــد رســــید روزی از ایـــن تلـــخ و شــــیرین روزهـــــا
ناگهــــان خـــوابی مـــرا خـــواهــــد ربود من تهی خــــواهـــــم شد از فریــــاد درد
خـاک می خوانـــد مرا هر دم به خویـــش می رســند از ره کـــه در خــــاکم نهــــند
آه ... شـــــاید عــــاشقـــــانم نیمه شب گــــل بــــه روی گـــــور غمنــــاکم نهـــند
بعد من ، نـــــاگه به یک ســـــو می روند پـــرده هــــــای تیــــره ی دنیــــــــای من
چشمهـــــای ناشنـــــاسی می خـــــزند روی کــــــاغذ هـــا و دفترهـــــای مــــــن
در اتــــــاق کــــــــوچکم پـــــا می نهــــد بعد من ، بــــا یـــــاد مــــن بیگــــــانه ای
روح من چــــون بــادبــان قـــــــــایـقـــــی در افقهـــــا دور و پنهـــــــان می شـــــود
چشم تــــو در انتظــــــــار نــــــامــــه ای خیره می مــــاند بــــه چشــم راه هــــــا
لیـک دیگــــر پیکـــــر ســـــــرد مــــــــــرا می فشــــــــارد خـــــاک دامنگیر خــــاک
بی تــــو ، دور از ضربه هـــــای قلـــب تو قلب من می پوســد آنجــــــا زیـــر خــاک
بعــــد هـــــا نــــــام مــرا بــــــاران و بــاد نــــــرم می شـــویند از رخســــار سـنـگ
گور مـــن گمنــــــام می مــــــــاند بـه راه فارغ از افســـــانه هـــای نــــام و ننـــــگ
پ.ن 1: گاهی دوست داشتن پنهان بماند قشنگ تر است دوست داشتن را باید کشف کرد ؛درک کرد ، و از آن لذت برد …
پ.ن 2:دوستت دارم یک کلــمه است با دنیایی مسئولیت. گفتنــش هــنر نیست مسئولیت پذیرفتنــش هـــنر است...
مــن برگ پایــیزم که از رنــج زمــان افــتاده ام با هر نسیمی در زمین در پیچ و تاب افتـاده ام
هرگز نشــد طوفان مرا یک لحظه از جا برکــند از بــاد پاییــزی چنــین خــارو ذلیــل افتــاده ام
من روزگاری پوششی سرسبز و زیبا بـوده ام امــروز که زرد و باطــلم در پیش و رو افتـاده ام
روز زبحـر مــردمان بـودم همــیشه ســایه ای حالا که شــد عمــرم تمام در زیر پا افتــاده ام
گاهی کثیفی خواندنم گاهی مرا ســوزاندنم ایــن بی وفــایی رو ببــین انــدر بلا افــتاده ام
از باد پاییزی بپرس سرسختی و بی باکـی ام یزدان فقط داند که من از بهــر چــه افتــاده ام
امید معروفی
پ.ن1:آرام بر گونــه هایــم می لغــزد تاوانِ بی فــکری های دیروزم کــاش بیــهوده نمی تاخــتم.
پ.ن2: مهمــترین درسی که از زندگی آموختـــم این بود که هیچکس شبیه حرفهایـــش نبـــود
مردی ورای خنده ی من گــــریه می کــــند در لا بلای خنــــده ی من گـــریه مـــی کنــد
هر لحظـــه تا رو پود تنش شعـله می شود با شعله های خـنده ی من گریه می کــنــد
از تــکه های شـعر و غزل دل بریــده اسـت با شــانه های خنده ی من گــریه می کـند
دنیا برای کشــتن مــن مـهره چیـده اسـت او از چـــرای خنــده ی مــــن گریه مـی کنــد
در کــودتـــای تلـــخ جــــدایی مـــا دو تـــا از ماجــرای خنـــده ی مـــــن گریه می کــــند
بشکن تو این نقــاب و مـرا سـاده تر ببـین یک من به جای خنده ی من گریه می کنــد
محسن نجفی
لیلــــی تو ندیدی که چــــه با مــن کردند مــــردم چــــه بــــلاها به ســــرم آوردنـــد
من از به جــــــــهان آمــــدنم دلــــــــگیرم آمــــاده کنــــید جوخــــه را،مـــی مــــیرم
در آینــــه یک مــــردِ شکـسته ست هنوز مرد اســـت که از پا ننشسته ست هنوز
یک مــــرد که از چشمِ تو افتاد شـکست مــــرد اسـت ولی خانه ات آباد،شکست
ته مــــانده ی یــــک مــــرد اگــــر برگــردد صــــادق،ســــگ ولــــگرد اگـــــر برگـــردد
معشــــوق اگر زهــــر مهــــــــیا بکـــــــند داوود نـــــــباشد کــــــــه دری وا بکـــــند
این خاطــــره ی پــــیر به هم مــــــی ریزد آرایــــش تصــــویر بـــه هــــم مـــــــی ریزد
بعــــد از تو به دنیــــای دلــــم خنــــدیدند مــــــردم به ســــراپای دلــــم خــــندیـــدند
در وادیِ مــــن چشــــم چرانــــی کردنـــد در صحــــنِ حَــــرم تکــــه پرانــــی کـــــردند
در خانه ی من عشــــق خدایــی می کرد بانــــوی هنــــر،هنرنــــمایی مــــــی کــــرد
بعــــد از تو جــــهانِ دگری ســــاختـــه ام آتــــش به دهــــانِ خــــانه انــــداخـــــته ام
من پای بدی هـای خــــودم مــــی مانــم من پــای بدی هــــای تو هــــم می مانــم
اِی تُــــف به جــــهانِ تا به ابد غــــم بودن اِی مــــرگ بر این ساعتِ بی هــــم بــودن
یادش همه جا هست،خودش نوشِ شما اِی ننــــگ بر او مــــرگ بر آغــــوشِ شــــما
شمشیر بر آن دست که بر گردنــش است لعنــــت به تَنــــی که در کنــار تنــش است
پ.ن ۱:اون طـــوریم که تو فـــکر می کنـــی نیست!شاید عاشـــقت بودم روزی ولی ببیـــن بی تو هـــم زنده ام زندگـــی می کنم…فقط گاهـــی در این مـــیان یادت زهـــر می کند به کامـــم زندگـــی را…همـــین!
پ. ن ۲:دلـــم به لمـــس خیالِ گـــاه به گاهت خـــوش بود این را هـــم نمی خواهـــی! خیـــالی نیست ؛آســـوده باش...خیـــالت هـــم برای خـــودت